من که امسال مجلس امام حسین(ع) نمی رم...می خواد هیئت باشه...روضه باشه ...سینه زنی...یا حتی غذاخوری!
آخه این همه راه پاشم برم بشینم که چی ...یا قراره چشم و ابروی کمونی و دلربای ابالفضل(ع) رو توصیف کنن که خیلی بهترش رو می تونم پای ماهواره و توی سینما ببینم...
برم اونجا...با آهنگ قشنگ مداحیش حال کنم...خوب اونهم کاری نداره توی خونه نوار می ذارم شادش رو گوش می کنم ... آخه حیف نیست آهنگ به این قشنگی که آدم رو می رقصونه بری باهاش سینه بزنی...
فوقش اینه که می خوام برم غذای امام حسین(ع) رو بخورم دیگه...اصلا مگه این غذا با غذاهای دیگه چه فرقی داره؟...یا قیمه است...یا قرمه...حالا بعضی جاها یه چیزای دیگه هم درست می کنن که می گن محلیه...بالاخره همش غذایه و برای سیر شدن...

بالاخره ...از ما گفتن بود...من یکی که به خاطر  نوار مبتذل گوش کردن و شعرهای عاشقانه و لوس آنجلسی شنیدن پا نمی شم برم هیئت...این همه راه بری که آخرش چی ؟...برای شامش هم فکر کردم...چندتا تخم مرغ و یک قاشق روغن که توی این مملکت پیدا میشه...حالا اولش هم یه سلامی به آقا می دیم که بشه غذای امام حسین(ع)....!!

نوشته شده توسط : حسن قاسم زاده

نظرات دیگران [ نظر]